Έχω βαρεθεί τον τελευταίο καιρό να βλέπω συνεχώς μια χαρά άντρες άνω των 30 να παραπονιούνται και να κλαίγονται σαν τα κοριτσάκια! Ε-Λ-Ε-Ο-Σ πιά!
Ο ένας χώρησε και θέλει να κόψει τις φλέβες του, ο άλλος έχει τις ανασφάλειές του και δεν μπορεί να βρεί γκόμενα, ο άλλος κόλλησε στο παρελθόν, ο άλλος θεωρεί τον εαυτό του 'λαυράκι' και φοβάται μήπως του φάει καμιά τα λεφτά και τον τσαμπουκά, τον άλλο τον έχει φάει η ... δουλειά κ.ο.κ.
Δηλαδή, πολύ δυσκολεύομαι να μιλήσω με κάποιο φυσιολογικό παιδί πλέον στον περίγυρό μου, ειλικρινά! Προς Θεού δεν θέλω να θήξω κανέναν, αλλά παιδάκια μου χαλαρώστε λιγάκι. Αποκτήστε αυτοπεποίθηση, φρεσκάρετε λίγο τα μυαλά σας και αφεθείτε στον κόσμο του παιχνιδιού...Πολλές γυναίκες εκεί έξω σας γυρεύουν και αναρωτιούνται 'πού πήγαν επιτέλους τα Καλά Παιδιά'. Έχω βαρεθεί να τις καθυσηχάζω λέγοντας πως γνωρίζω πάνω από 100 Καλά Παιδιά από σπίτι με τρόπους, γαλλικά και πιάνο! Και το τρελό είναι πως τους ξέρω. Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι ή τυφλοί ή κουφοί ή χαζοί τελικά γιατί έχουν όλα τα άλλα καλά και κλαίγονται σαν τις κατίνες. Αξίζετε και δεν το ξέρετε!
Αφήστε τα 'αδερφίστικα' και ξεχυθείτε!
Η γυναίκα θέλει αποφασιστηκότητα κι όχι μούνιου μούνιου μπεμπελάκ!
Οοοοοοχουυυυ...
Wednesday, April 9, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment