torture!

Έχω σιχαθεί πιά να βλέπω ανθρώπους γύρω μου (φίλους και γνωστούς) να βασανίζονται από εμμονές! Είτε συναισθηματικές, είτε απαγορευτικές, είτε διατροφικές, είτε καταστροφικές. Πόσο γλυκιά είναι η αίσθηση του να παραδινόμαστε σε μια απόλαυση...αχχχ είναι κάτι ειλικρινά τόσο όμορφο και σαγηνευτικό που είναι κρίμα να μην το νιώθουμε όλοι! Δεν καταλαβαίνω γιατί δηλαδή θα πρέπει να ακολουθώ κάποια 'πρότυπα' που προβάλλουν ανεγκέφαλες αδερφές της κοινωνίας μας και να μην κάνω ό,τι γουστάρω! Τα παραδείγματα είναι πολλά από εμμονές γιαυτό δεν θα μπώ καν στη διαδικασία να αναφερθώ σε αυτά, απλά παρατηρώντας τους άλλους γύρω μου βλέπω με αηδία το πόσο σπαστικοί και ανηπόφοροι γίνονται κάθε φορά που τους συναντώ. Επιτέλους ΦΑΤΕ, ΜΕΘΥΣΤΕ, ΜΗΝ ΣΥΧΑΙΝΕΣΤΕ, ΜΗΝ ΓΙΝΕΣΤΕ ΓΕΛΟΙΟΙ με το να μετατρέπεστε σε καρικατούρα του εαυτού σας! Πραγματικά πλέον θα αδιαφορώ για την παρουσία του κάθε ενός που 'πάσχει' από μαλάκινση εγκεφάλου όταν βρισκόμαστε στην ίδια παρέα. Γιατί στο κάτω κάτω με ρώτησε κανείς εμένα αν θέλω να κάνω παρέα με τα προβλήματα του άλλου??? Λύσε τις εμμονές σου φίλε μου και μετά τα λέμε...άντε γιατί πολλά ανεχόμαστε τελικά, χωρίς να το θέλουμε...
Όταν βγαίνω από το σπίτι θέλω να είμαι μαζί με άτομα που έχουν όρεξη για συζήτηση, για ευχάριστη διάθεση και πλάκα, αλλιώς τους κριτικάρω άσχημα γιατί έχουν την επιλογή να κάτσουν σπίτι τους! Αν κοριτσάκι μου σου φταίει κάτι (η μούρη σου, το βάρος σου, το χιούμορ σου, ο γκόμενός σου, η ζωή σου κ.ο.κ.) κάτσε μέσα αγκαλιά με τον καθρέφτη και κάνετε παρέα, με μένα όχι! Έχω αρνηθεί άπειρες φορές να βγώ από το καβούκι μου επειδή είμαι σε άσχημο mood και ειλικρινά λυπάμαι τους άλλους να με βλέπουν στα χάλια μου, οπότε τους απαλάσω από την παρουσία μου! Εντάξει, είναι και φορές που έχω υπάρξει υπερβολικά σπαστικιά κι εγώ στην παρέα (1-2 φορές που δεν είχα επιλογή, γιατί κάτι ακραίο συνέβη στο δρόμο), και γιαυτό γνωρίζοντας πόσο απαίσιο είναι προσπαθώ να μην το κάνω πιά, τουλάχιστον να το αποφεύγω πιό έξυπνα!
Καλό είναι να βγαίνουμε με φίλους όταν πραγματικά το θέλουμε, κι όχι όταν κάποιος μας σέρνει από τη μύτη γιατί αυτό φαίνεται κι όλοι το καταλαβαίνουμε στην τελική.

Ποσο ευκολα δια-κοπτουμε;

Έχω παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερο δυσκολευόμαστε να πάμε διακοπές...παρα-σκεφτόμαστε ίσως κάποιο ταξίδι κι όχι τι αυτό θα μας προσφέρει.
Είτε τα οικονομικά μας δεν είναι καλά, ή παραπονιόμαστε πόσο έχουν αυξηθεί τα μεταφορικά, είτε η παρέα δεν μας εμπνέει ή και το μέρος του προορισμού ενίοτε! Μπλέκουμε τα μπούτια μας εν ολίγης...
Αγνοούμε συχνά τις προσπάθειες που έχουμε κάνει όλο το χειμώνα να μαζέψουμε κάποια λεφτά στην άκρη, αγνοούμε τις ατέλειωτες ώρες ονειροπολώντας "άχχ και τί δεν θα έδινα να βρισκόμουν τώρα σε ένα νησάκι...για μπανάκι..." και μιζεριάζουμε ανά πάσα στιγμή όταν έρχεται η προκείμενη ώρα να κανονίσουμε τις διακοπές μας! Ουφφφ και ξεφυσάμε μήπως δεν κλείσαμε το καλό ξενοδοχείο, κι αν μας έκλεψαν στην τιμή, κι αν θα βρίσκουμε ξαπλώστρα στην παραλία, κι αν η παρέα αποδειχτεί ακατάλληλη, κι αν κι αν...όλοι το ίδιο κάνουμε δυστυχώς!
Προσωπικά θα σαμποτάρω τον εαυτό μου φέτος να μην σκεφτώ ούτε λεπτό έτσι μίζερα και να αφεθώ στις 7 ή 10 μέρες (όσες με πέρνει) που μου μένουν για να ξεκουραστώ και να απαλλαγώ κυρίως από κάθε είδους παράξενες σκέψεις, γιατί ο χειμώνας προβλέπεται β-α-ρ-ύ-ς!