Είχα βγεί χτες βόλτα με άλλες δύο μαμάδες και τους γιούς τους, σε ένα κοντινό παραλιακό καφέ. Ο καιρός μας έκανε τη χάρη και ήταν πολύ καλός (μετά μας τα χάλασε), το περιβάλλον ιδανικό για παιδιά, μόλις λίγα βήματα από τη θάλασσα. Μιλούσαμε λοιπόν για πολλά από τα κοινά θέματα που μας απασχολούν, εκφράζοντας τα παράπονά μας η καθεμία για το έτερον ήμιση, τις υπερβολικές μας υποχρεώσεις ως σύζυγοι και μαμάδες, με αποτέλεσμα να παραμελούμε πολλές φορές τον εαυτό και τα θέλω μας! Το βρήκα πολύ καλή ιδέα για ανανέωση, μου έκανε πολύ καλό να μοιράζομαι τα διάφορα προβλήματά μου με φίλες που 'συμπάσχουν' και ένιωσα αμέσως καλύτερα. Την υπόλοιπη μέρα είχα εμφανώς καλύτερη διάθεση και αποφάσισα να συνεχίσω τις βόλτες αυτές, που καλό κάνουν και στο μωρό και σε μένα! Οι υπόλοιπες μαμάδες συμφώνησαν και είναι πάλι θέμα χρόνου να τα ξαναπούμε...
Είναι πολύ δύσκολη η ανατροφή ενός παιδιού. Προσωπικά ήταν πάντα ένα όνειρο ζωής! Βλέπω όμως τρομερές δυσκολίες, προβληματα, κούραση, χάσιμο υπομονής(όχι με το μωρό αλλά με τους υπόλοιπους που με τσαντίζουν). Μέσα σε όλα αυτά λοιπόν καλό είναι να βρίσκεις κάποιες δυόδους ανανέωσης για να μπορείς να ανταπεξέλθεις και να επιβιώσεις σε έναν τρελό τρελό κόσμο.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Δυστυχώς...ή ευτυχώς... η ΜΑΝΑ είναι αυτή που επωμιζεται τα "βάρη" ενός παιδιού και την ευθύνη ανατροφής του... Οι πατεράδες, είναι συνηθως διακοσμητικά στοιχεία και κρατάνε μόνο λίγες στιγμές παρέμβασης...
θέλει δύναμη...υπομονή...και χαμόγελο!!!
Καλημέρα!
Έχεις τα δίκια σου δεν λέω...αν μιλάς για ζευγάρια του '60...τώρα οι νέοι άνθρωποι ζουν διαφορετικά. Και οι 2 γονείς πρέπει να είναι υπεύθυνοι για την ανατροφή ενός παιδιού, για τι παιδεία έχει και τα ηθικά διδάγματα να δίνονται απο κοινού, αλλιώς θα πήγαινε η γυναίκα στην τράπεζα σπέρματος και μια χαρά θα τα έβγαζε πέρα μόνη της. Δεν συμφωνώ και τόσο με αυτό που λες για τους πατέρες...θαυμάζω όσους ασχολούνται, μαθαίνουν πράγματα στα παιδιά τους, παίζουν και αφιερώνονται! Βασικό είναι να έχει ο κάθε γονιός το ρόλο του σε μια οικογένεια, σίγουρα, αλλά και ο πατέρας δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο! Είναι αυτός που έδωσε ζωή και είναι χρέος του να μεγαλώνει σωστά το παιδί του και όχι σαν μαγική εικόνα. Η γυναίκα είναι κυρίαρχο μέλος και σαν τη μάνα δεν είναι κανείς αλλά και λιγότερη γαϊδουριά δεν βλάπτει...άλλωστε είναι τόσο θαυμάσιο να δίνεις πράγματα στο παιδί που έχει ανάγκη. Δύναμη που λες τρομερή, υπομονή αστείρευτη και όσον αφορά το χαμόγελο συνεχές!
Post a Comment