Με αφορμή το mini καύσωνα που ζούμε τις τελευταίες 3 μέρες, παρατηρώ ολοένα και παραπάνω το πόσο μεγάλη σημασία δίνουμε στον καιρό. Όταν έχει βροχές τον Ιούνιο γκρινιάζουμε, όταν έχει ζέστη τον Ιούνιο γκρινιάζουμε...και πάει λέγοντας. Πιστεύω οτι παλιότερα οι άνθρωποι δεν έδιναν τόση μεγάλη σημασία στην καθημερινή διάγνωση του καιρού, κι αυτό δικαιολογημένα, διότι δεν είχαμε τόσες πολλές μεταβολές. Το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλο κλιματολογικό πρόβλημα, έχει ως αποτέλεσμα του περιβαλλοντικού προβλήματος του πλανήτη μας κι εμείς δεν λέμε να το συνειδητοποιήσουμε, αλλά ούτε να κάνουμε κάτι ουσιαστικό γι'αυτό.
Όταν βλέπω τους ανθρώπους γύρω μου να αδιαφορούν για το περιβάλλον, όχι μόνο τσαντίζομαι αλλά ειλικρινά απορώ με το πόσο βλάκες μπορεί να είναι...αλλά και επικίνδυνοι. Όταν είδα χτές μια μάνα που μπαίνοντας στο αυτοκίνητο άδειασε στο δρόμο όλα τα χαρτάκια και σκουπίδια που βρισκόντουσαν στα πατάκια, και ο γιός της την παρατηρούσε ανέμελα, μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι! Ειλικρινά ήθελα να τη χαστουκίσω! Τι παιδεία να πάρουν τα παιδιά μας όταν εμείς οι ίδιοι κάνουμε τα χειρότερα;
Δεν θα με χαρακτήριζα σαν υστερική με τη διαφύλαξη του περιβάλλοντος, αλλά όλοι μπορούμε να κάνουμε απλά καθημερινά πράγματα που μπορούν να βοηθήσουν στην καθαριότητα τουλάχιστον του τόπου μας. Ε, ας αρχίσουμε από
'κει και όοολα τα άλλα ας έρθουν και σε δεύτερη μοίρα.
Thursday, June 21, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment